Wat is 'n bult aan die rand van die mond van 'n maklike oop aluminiumblik?

Aluminiumblikke is 'n baie algemene verpakkingshouer in ons daaglikse lewe,

wyd gebruik in die verpakking van verskillende drankies en kos. Baie mense sien miskien 'n merkbare bult om die rand van die blikkie as hulle 'n aluminium gebruik , maar min mense ken die wetenskap agter en rol van hierdie ontwerp. Vra jou wat binne daardie bultende sirkel om die rand van 'n aluminium kan, en jy sal waarskynlik uitblaas, 'Ek is seker dit is hol. ' Maar dit is nie!

In 1810, om die bewaring van voedsel te verbeter, het Peter Durand van Engeland die wêreld se eerste metaalblik uitgevind. Dit was egter eers meer as 'n eeu later dat 'n waarlik Maklike oop aluminiumblik uitgevind is. In 1959 het die Amerikaners deur innovasie, die gebruik van CAN -materiale van rippers gedek, en dan die trekring en klinkende, met 'n akkurate punteleer, 'n volledige metaalaluminium maklike oop blik deksel vervaardig . Hierdie innovasie het die bevordering van metaalhouertegnologie aansienlik bevorder. Teen die 1970's en 1980's het die produksie van aluminiumblikke geleidelik na Japan, Suid -Korea en ander streke versprei.

In China, in die vroeë 1980's, het Qingdao Brewery vir die eerste keer goed gedrukte All-Aluminum 2-stukke uit Japan bekendgestel om aan te pas by die verpakkingsbehoeftes van die uitvoer van produkte, wat die begin van die wye toepassing van blikkies in China was. Blikke kan volgens die grondstowwe in twee hoofkategorieë verdeel word: een is van tinplaat, soos Lulu Amandel Renlu en JDB -verpakking; Die ander is van aluminium, soos ingemaakte koka cola en bier, koolzuurhoudende drankies ensovoorts

Die struktuur van metaalblikke kan verder onderverdeel word in twee stukke en drie-stuk blikkies . Die drie-stuk blik bestaan ​​uit drie dele: die blikkie liggaam, die onderkant van die blik en die blik. Die blikliggaam het gewrigte, en die blikkie is met die CAN -bedekking gekoppel en die blikbodem deur die rolrand. Die twee blikkies bestaan ​​uit twee dele: die CAN -bedekking en die gestempelde naatlose blikkie met die onderkant. Die blikliggaam en die CAN -bedekking word in een gevorm deur te rol.

Kortom, as aluminium as 'n materiaal gebruik word, word dit gewoonlik in 'n tweedelige blik gemaak ; As blikplaat gebruik word, is dit meestal in die vorm van drie-stuk blikkies . Die belangrikste verskil tussen die twee is die vervaardigingsproses van die tenkliggaam: die twee blikkies het geen sweislasse nie en vorm 'n aansluitingslose geheel, wat help om lekkasie te voorkom.

In werklikheid is die liggaam van 'n Aluminiumblikke word gevorm deur aluminiumplate te stamp. Die dikte van hierdie aluminiumplaat is ongeveer 0,3 millimeter. Tydens die stempelproses word die aluminiumvel op 'n werktuig genaamd 'n rek -matrijs geplaas. 'N Silindriese pons druk dan van bo af op die vel en draai dit in 'n kort silinder wat soos 'n asbak gevorm is. Hierdie proses word Stamping genoem.

Na slegs een stempel is die silinder wat deur die aluminiumplaat gevorm is, steeds relatief breed en dik, wat nog nie die vorm van die finale aluminium bereik het nie, dus is veelvuldige stempels nodig. Elke stempel maak die aluminiumplaat dunner en kleiner in radius, terwyl dit in hoogte toeneem. Na verskeie sulke perse vorm die oorspronklike ronde aluminiumvel geleidelik die buitelyn van die aluminiumblik.

Op hierdie punt is daar net twee stappe oor om die aluminium te maak : een is om die depressie aan die onderkant van die aluminium te vorm, en die ander om dit te verseël. Die vorming van die onderste depressie vereis slegs die gebruik van 'n koepelvormige werktuig, soortgelyk aan die stempelproses waar 'n aluminium teen die bokant van die halfsirkel gedruk word om 'n depressievorm te skep. Hierdie ingeboude ontwerp is soortgelyk aan 'n boogbrug en kan groter spanning weerstaan. Al hierdie prosesse neem saam slegs 'n sewende van 'n sekonde.

Nadat die bokant van die aluminiumblik afgewerk is, kan die buitenste verpakking gespuit word. Terselfdertyd moet die binnekant van die aluminium ook bedek moet word om te voorkom dat suurdrankies met die aluminium reageer en die oormatige inname van aluminium wat die gesondheid van die senuweestelsel beïnvloed, vermy. Vervolgens moet die nek van die blik dun getrek word om plooie in die dunwandige aluminiumblik te voorkom. Laastens is die mees kritieke stap om die aluminium -blik te verseël, en daarom is daar 'n bult om die rand van die aluminium.

Wat is 'n bult aan die rand van 'n aluminiumblik?

Om die koeldrank te verhoed om te lek, verseël ons die bokant van die aluminiumblik. Op hierdie punt is dit die beurt van ons protagonis vandag - die ring van die trommel om 'n rol te speel. Hierdie tegniek om aluminiumblikke te verseël, word ook dubbele seëling genoem, so wat is dubbele seëling?

Soos op die onderstaande foto getoon, verteenwoordig rooi die aluminiumplaat op die deksel van die aluminiumblik, en blou verteenwoordig die aluminiumplaat op die liggaam van die aluminiumblik. Die deksel van die tenk en die rand van die tenk sal styf aangebring word onder die werking van meganiese druk, en hierdie proses vorm die eerste laag van die rand. Dan, deur weer druk toe te pas, word 'n tweede laag spoeling gevorm, wat binne die eerste laag spoelings geleë is. Op hierdie manier word twee lae seëls tussen die deksel en die liggaam van die tenk gevorm, wat soos veerrolle lyk.

Die dubbele seëling self kan egter nie die binnekant en buite die blikkie heeltemal isoleer nie, in hierdie laag dubbele seëling binne die gaping gevul met vloeibare seëlaar. Dit dien as 'n spesiale gom wat die twee aluminiumblaaie styf bymekaar hou en verhoed dat die koeldrank uit lek. Wat meer is, dit verhoed dat vuil in die aluminium kan kom. Die samestelling van die seëlaar is oor die algemeen 'n mengsel van latex, rubber of hars, en opgelos in 'n olierige oplosmiddel. Wie sou dus kon dink dat 'n olierige vloeistof om die rand van 'n aluminium kan toegedraai word?